Emad mieszka w Bil’in, na zachód od miasta Ramallah, na Zachodnim Brzegu. Pierwszą kamerą zarejestrował jak izraelskie buldożery w 2005 roku najechały na wioskę i wyrwały oliwne drzewka z ziemi. W tym miejscu, wzdłuż ziemi jego znajomego, powstał wielki mur oddzielający izraelskie miasta od Palestyńczyków. W pierwszych dniach oporu przeciwko izraelskim osadnikom i obecnym wszędzie izraelskim żołnierzom urodził się syn Emada – Gibreel. Emad dokumentował jak chłopiec dojrzewał i stał się świadomym uczestnikiem pokojowych, antyizraelskich protestów, a także jak szybko i silnie rozrastał się mur. Eman zarejestrował również, jak sympatycy z całego świata, również z Izraela, zapewniali pomoc wiosce, ale gdy opór się zwiększał i sytuacja mocno przybierała na sile, zaczynały się aresztowania, a mieszkańców wioski zabijano. Emad nadal kręci swój film, pomimo próśb żony, która boi się negatywnych konsekwencji. “5 rozbitych kamer” to nie tylko fascynujący obraz, dokumentujący unikalne zdarzenia z historii izraelsko-palestyńskiego konfliktu, lecz również bardzo osobista, poruszająca filmowa wypowiedź na temat walki palestyńskiej wioski przeciwko przemocy i opresji.

Wybrane nagrody i festiwale:
2013 – Nominacja do Oscara w kategorii „Najlepszy pełnometrażowy film dokumentalny”
2012 – Nagroda Millennium, Grand Prix Dolnego Śląska – Nagroda Marszałka Województwa Dolnośląskiego, Wyróżnienie Jury Nagrody Amnesty International na 9. PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL
2012 – Directing Award, World Cinema – Documentary na FF Sundance 
2012 – Van Leer Group Foundation Award dla „Najlepszego izraelskiego filmu dokumentalnego”
2011 – Nagroda Specjalna Jury i Nagroda Publiczności na IDFA, International Documentary Film Festival Amsterdam