Bez wątpienia nie wliczając Maroka, Tunezja jest spośród wszystkich krajów arabskich – krajem, mającym najbardziej zacieśnione stosunki z Europą. Latem roi się tu od turystów, szczególnie w Susie i Hammamecie, miejscowościach leżących na wschodnim brzegu. Przyjeżdżający na wakacje turyści, a w szczególności – turystki, zafascynowane są egzotyką, pięknym krajobrazem, nową kulturą. Różnice między dwiema kulturami – wschodnią i zachodnią, można dostrzec nie tylko poprzez architekturę, język, ubiór, ale też przez „dziwne” zachowania, zaczepki, nachalność, teksty: ‘Hello! Bonjour!’, ‘English? French? Italian?’, ‘Facebook?’- co jest bardzo irytujące dla zachodnich kobiet, z reguły przyzwyczajonych do mniejszej wylewności i większej oschłości ze strony płci przeciwnej. Jednak niektóre z tych kobiet jest zaciekawionych takim zachowaniem. Czują się w końcu lepsze, docenione, zauważone, piękniejsze.

Tunezyjczycy w poszukiwaniu lepszego życia, znaleźli inny sposób na emigrację, inny niż niebezpieczne „łódki śmierci”, czyli nielegalną ucieczkę przez Morze Śródziemne na Lampedusę, która najczęściej kończy się fiaskiem. Portale społecznościowe, jak facebook czy badoo są doskonałym medium służącym do poznania „europejskiej gazeli”. Tak zwane „małżeństwo rezydencjonalne” umożliwia małżonkowi legalne zamieszkanie w europejskim kraju, przy niewielkim wysiłku. Służby do spraw migracji są świadomi ogromnej skali problemu, jednak nie są w stanie przeciwdziałać. Na portalu maghrebia.com w artykule pt. „Tunezyjczycy poszukują europejskich żon”, czytamy:

Swoją żonę – Włoszkę, poznałem przez Facebooka

– relacjonuje Seifeddine Souilah, 20-letni Tunezyjczyk.

Ona jest 2 lata starsza. Przyjechała do Tunezji, pomieszkiwała u nas, poznała moją rodzinę. Dobrze się dogadujemy, zdecydowaliśmy o małżeństwie, po skompletowaniu wszystkich dokumentów, bym mógł zamieszkać we Włoszech. Ze względu na tak wysokie bezrobocie w Tunezji, po ukończeniu studiów nie miałem dobrych perspektyw na przyszłość. Zdecydowałem o wyjeździe. Nie ma łatwiejszego sposobu, jak znalezienie europejskiej żony.

Iskandar Souilam, który z kolei zdecydował się na ślub z Niemką, opowiada:

Choć moja sytuacja materialna od momentu przeprowadzki do Niemiec uległa znacznej poprawie, żałuję swej decyzji o ślubie z cudzoziemką. Małżeństwo z niemuzułmańską kobietą jest dużą przeszkodą w osiągnięciu pełnej stabilizacji w rodzinie.

Świadomość europejskich krajów na temat małżeństw tego typu jest coraz większa. Służby ds. imigracji częściej odrzucają wnioski odnośnie ślubu i ustanowiły wiele nowych warunków, by powstrzymać imigrantów od używania tego sposobu otrzymania karty stałego pobytu w Europie.

Nowe prawo wymaga, ażeby małżonkowie spędzili ze sobą bardzo długi czas (zwykle 2-3 lata), zanim Tunezyjczyk otrzyma zezwolenie na legalny pobyt w UE. We Francji specjalne służby coraz częściej wysyłają swych agentów, by ci sprawdzili czy rzeczywiście małżonkowie mieszkają razem pod jednym dachem, ponieważ często zdarza się że małżeństwo jest “na papierze”, a małżonkowie nie mieszkają razem. W przypadku wykrycia małżeństwa fikcyjnego, według francuskiego prawa, każdy kto dopuścił się przestępstwa musi zapłacić 15,000 euro grzywny, nie mówiąc o skazaniu “przestępcy” na 5 lat do więzienia. Ostatnio, Belgijskie Służby Federalne ds. Imigracji odmówiły 7,771 wniosków o małżeństwo – 62% mężczyzn składających wnioski o tzw. „białe małżeństwo”, było Marokańczykami.

Europejki rzadko kiedy są świadome tego, że wielka miłość ze strony ich ciemnoskórego kochanka, to fikcja. Nawet, jeśli jest wiele sygnałów, przemawiających za tym że mogą być oszukiwane, wolą oszukiwać same siebie i wierzyć w zakazaną miłość do grobowej deski. Jednak jeśli zdarzy się, że kobieta wie, o co chodzi w tej “białej rozgrywce”, musi zdawać sobie sprawę z ceny, jaką przyjdzie jej zapłacić za to w przyszłości. (www.tunisia-love.com).

Na portalu looklex.com czytamy:

Duża liczba starszych kobiet z zachodnich krajów sądzi, że w końcu doświadczyły miłości swego życia, w końcu zostały docenione. Trzeba zauważyć, że małżeństwa między młodym Tunezyjczykiem, a starszą od niego o wiele lat, Europejką są bardzo kruche – prawie 100% z nich kończy się szybkim rozwodem. Tunezyjczyk odczuwa wielkie poniżenie w swą stronę, kłamiąc o swej miłości, tylko by poprawić warunki swego życia. Co ciekawe, ich tunezyjskie dziewczyny czekają na nich, kiedy w końcu wezmą rozwód, by oboje mogli bezpiecznie emigrować do Europy na stałe.

Na jednym z forów użytkownik Abu Baszar pyta:

Ślub w celu otrzymania wizy, emigracja do Europy/Ameryki – w jaki sposób mogę poznać kobietę przez internet? Czy są w ogóle jakieś dziewczyny w Europie, Ameryce, Kanadzie które szukają męża przez internet, (na jakichś forach, darmowych stronach)?

Shivanoo: „Moja rada: lepiej postaraj się o wizę w celach naukowych, czy też w celu pracy i na miejscu znajdziesz jakąś dziewczynę.

Dorothy Sims i inne kobiety

Dorothy Sims myślała, że odnalazła miłość swego życia – poślubiła o 50 lat młodszego mężczyznę. Poznali się latem, 2006 roku. Wyjechała do Tunezji na wakacje z przyjaciółmi, nie spodziewała się takiego obrotu spraw, nie zdawała sobie też sprawy, jak notoryczne są małżeństwa między Tunezyjczykami a starszymi od nich Brytyjkami.

Rafaa nie chciał odstąpić jej na krok, nie mówił dobrze po angielsku. Pisał listy miłosne, tłumaczone z arabskiego, przez jego ciotkę. Mówił, że żałuje ze nie może być razem z Dorothy, a słowa „Moje najdroższa”, były miłą codziennością. Gdy wróciła do Wielkiej Brytanii, Rafaa błagał wręcz, by ta wróciła do Tunezji. Po 7 miesiącach zdecydowała się na powrót. Chłopak traktował ją jak nigdy nikt, całował, rozpieszczał, bez przerwy wyznawał miłość. Dorothy miała wątpliwości – przecież mógłby związać się z dziewczyną w swoim wieku. Jednak on uparcie zapewniał, że 20-latki nie dorastają jej do pięt, to ona jest najpiękniejsza, najcudowniejsza, to z nią chce spędzić resztę swego życia. Zaraz po przyjeździe, otrzymała od niego srebrny naszyjnik w kształcie serca, z napisem „Dorothy&Rafaa”, a z drugiej strony: „kocham Cię”. Nie był to drogi prezent, lecz zrobił na niej ogromne wrażenie. Trzy miesiące później wzięli ślub w Tunezji. Rafaa złożył wniosek o wizę do Wielkiej Brytanii, lecz trzykrotnie mu odmówiono. Nikt nie chciał wierzyć w tę miłość, w to małżeństwo, z racji tak dużej różnicy wieku. Była załamana. Zdecydowała się na sprzedaż swego domu w Mansfield i kupno posiadłości w Tunezji, by być tylko u boku ukochanego. Jednak nikt nie był zainteresowany kupnem jej domu. Rafaa wpadł w szał. Od tego momentu coraz częściej jego zachowania budziły wątpliwości kobiety, coraz częściej prosił ją o pieniądze. Ich małżeństwo trwało 3 lata i to on nagle – z dnia na dzień – poprosił o rozwód. Dorothy miała wtedy 74 lata. Czuła się zdruzgotana. Słyszała wcześniej wiele podobnych historii, w których Tunezyjczycy wiązali się z Europejkami w celach otrzymania karty stałego pobytu, lecz cały czas myślała że jest wyjątkiem od tej reguły. Gdy prawda wyszła na jaw, gdy najczarniejszy scenariusz potwierdził się, była bliska załamania psychicznego. Otrzymała pozew o rozwód, jednak nie zgodziła się na niego, głównie ze względu na to, ażeby Rafaa nie potraktował tak następnej zdesperowanej kobiety. Nie dzielili jej majątku, więc nie miała nic do stracenia, odmawiając rozwodu. Mimo wszystko, cały czas utrzymuje, że go kocha, mimo wszystko. To on przecież pozwolił jej poczuć się znów młodą. I naiwnie, ma cały czas nadzieję, że to zły sen, ta miłość była przecież prawdziwa.

Przeszukując fora internetowe na temat małżeństw europejsko-tunezyjskich, można natrafić na wiele ciekawych postów, które tylko potwierdzają powszechność zjawiska:

Moja przyjaciółka ma 65 lat i ma chłopaka – Tunezyjczyka, który ma 25 lat. Poznała go podczas podróży do Tunezji, w sumie 3 razy odwiedziła ten kraj. Nie wyobrażają sobie bez siebie życia. ON mówi jej, że nie mogą żyć razem w Tunezji, ponieważ tutaj jest prawo które nie jest przychylne dla związków, gdzie różnica wieku u obojga partnerów jest większa jak 10 lat. W dodatku chodzą słuchy, że mężczyzna który ma relacje seksualne z kobietą z innego kraju, która jest od niego znacznie starsza, może trafić nawet do więzienia, jeśli policja dotrze do informacji, że są parą.

Moje pytanie zatem brzmi: Czy to prawda, że istnieje takie prawo, które zakazuje Tunezyjczykom brać ślub w Tunezji, z kobietami starszymi od nich o 10 lat (lub więcej), które pochodzą z innych krajów?

(odpowiedź brzmi: nie. Tunezyjczyk starał się na wszelkie sposoby przekonać kobietę do decyzji o jak najszybszym ślubie – co potwierdza w swych wypowiedziach reszta forumowiczów).

„Die Welt”

Na początku minionego roku, na ekrany kin wszedł film dokumentalny tunezyjsko-holenderskiej produkcji, pt. „Die Welt” (z j.holenderskiego: „świat”), opowiadający o przemianach społeczno-politycznych, jakie miały miejsce po wybuchu arabskiej wiosny w 2011 roku. Akcja filmu toczy się zatem w okresie pomiędzy tunezyjską rewolucją (styczeń 2011) i kończy się dzień po pierwszych parlamentarnych wyborach (przeprowadzonych w październiku 2011). Główny bohater, Abullah, jest pracownikiem sklepu z płytami DVD w Tunisie. Abdullah żyje ze swym ojcem, siostrą i babcią w stolicy. Wraz z całą rodziną pewnego dnia udaje się na uroczystość zaślubin do Susy, miasta leżącego na wschodnim brzegu Tunezji. Podczas gdy główny bohater spędza czas ze swym ojcem, na jednym z basenów hotelowych, poznają 2 Dunki i zapraszają je na wesele kuzyna, by mogły zobaczyć, jak wygląda prawdziwa Tunezja. Kiedy chłopak wraca do Tunisu, stara się nawiązać kontakt z Anną przez facebooka, lecz bezskutecznie. Abdullah, w dzień wyborów parlamentarnych, udaje się do portu, by spotkać się z przemytnikami transportującymi ludzi na Lampedusę, wyspę będącą najłatwiejszą i najbardziej obiecującą destynacją po rewolucji, by dostać się do Europy, szczególnie z uwagi na fakt iż policjanci po rewolucji zaprzestali patrolu tej trasy. Film ukazuje życie młodych Tunezyjczyków, którzy w wolnym czasie oglądają filmy porno, palą jointy i rozmawiają o bezrobociu i ucieczce (haraga, oznacza również nielegalną migrację do Europy). Liczne sceny tego typu mają na celu ukazanie rutyny i wszechogarniającego znudzenia, które charakteryzują wielu młodych Tunezyjczyków. Film ten przedstawia również kraj, który mimo trudów rewolucji, upadł wraz z nadzieją na lepszą przyszłość i jakikolwiek progres. Wielu Tunezyjczyków chce ucieczki do Europy ze względu na zarobki. Dlatego też tak bardzo zainteresowani są zachodnimi kobietami. Tunezyjczycy często mówią relacjach z Europejkami– „to jest biznes”. Traktują to jak ucieczkę od przykrej codzienności.. Nie mają gdzie się podziać, z powodu braku perspektyw czuja się ‘wyjałowieni’. Znajomość Abdullaha i Anny zacieśnia się. On opowiada jej o swym trudnym życiu, ukazując się jako ofiara społecznej niesprawiedliwości i z drugiej strony jak bohater, który dzielnie walczy z trudami codzienności. Wszystko tylko po to, by zdobyć Annę. Jednak historia kończy się nie tak, jakby Abdullah tego sobie życzył. Poniżej trailer filmu:

http://www.youtube.com/watch?v=pW10xejmtGY

Przykładów małżeństw fikcyjnych, czy też oszustw ze strony Tunezyjczyków względem swych znacznie starszych od siebie białych żon, można by wymieniać w nieskończoność. Internet aż kipi od wypowiedzi zdesperowanych kobiet, poszukujących rad w sytuacji gdy ich młody mąż po uzyskaniu karty stałego pobytu, czy też nawet wizy, znika z pola widzenia. Skala problemu jest bardzo duża, często udaje się że problem po prostu nie istnieje. Głównie dlatego, że młodzi Tunezyjczycy wiedzą dobrze, jak się zabezpieczyć, jakich zachowań unikać, jak traktować swe europejskie żony, nierzadko starsze o 20-30 lat, by te nie domyśliły się ich złych zamiarów, wiedzą również jak działać, by oszukać odpowiednie służby. Lecz trzeba również pamiętać, że jest wiele szczęśliwych związków europejsko-tunezyjskich, choć statystyki odnośnie “mieszanych” małżeństw, mówią same za siebie.

Źródło:
http://www.mirror.co.uk/news/uk-news/grandmother-aged-70-married-tunisian-260581#.UuRgZdKtbMw

http://magharebia.com/en_GB/articles/awi/features/2010/10/08/feature-02

http://looklex.com/tunisia/z_sex_relations.htm

http://www.tunisia-love.com/start-of-relationships.htm

http://ejabat.google.com/ejabat/thread?tid=4aec5d6ce67a20b6